Томмазо Кампанелла — библиография

Una utop?a es una obra de car?cter imaginario que comprende la narraci?n de un viaje, la descripci?n de un pa?s ex?tico y la exposici?n de un sistema social no conocido. La Ciudad del Sol es una utop?a en sentido estricto, es decir, una propuesta doctrinal relativa a una sociedad ideal. La obra tiene forma de di?logo entre un genov?s, antiguo piloto de Col?n, y un hospitalario, en el que el primero informa ampliamente sobre su estancia en la Ciudad del Sol, con referencias pormenorizadas a la organizaci?n del espacio f?sico, la estructura social y pol?tica, la religi?n y las formas de convivencia, en las que destaca el igualitarismo, la comunidad de mujeres o el papel de la astronom?a y la astrolog?a. La Ciudad del Sol es una utop?a pura y seria. Representa una sociedad que se quiere perfecta, una teocracia con un pr?ncipe elegido entre pocos, una comunidad jerarquizada y sujeta a normas, que recuerdan a las ?rdenes mon?sticas o las reglas militares. Es tambi?n una ant?tesis, que muestra los abusos y las injusticias de la sociedad real. En definitiva, una cr?tica de la sociedad existente y el augurio de una nueva edad de oro. Pese a la diferencia de ?poca y contexto intelectual, se puede encontrar denominadores comunes con determinadas propuestas del socialismo ut?pico, como la igualdad de tipo comunista, la elevaci?n humana a trav?s de la educaci?n, la creaci?n de condiciones para una vida segura y solidaria a trav?s de unos servicios p?blicos accesibles para todos y de un urbanismo apropiado.

Первая (итальянская) редакция «Поэтики» была написана молодым Кампанеллой в 1596 году во время заточения в римском монастыре св. Сабины по окончании инквизиционного процесса. Вторая (латинская) редакция «Поэтики» была создана Кампанеллой в годы заключения в неаполитанских тюрьмах после провала калабрийского заговора против испанского владычества. Новая «Поэтика» составила четвертую часть свода «Рациональной философии» и была написана им в Кастель делль'Ово, то есть в 1608-1614 годах. Судя по некоторым намекам в тексте «Поэтики», время ее написания следует отнести к 1613 году. Латинская редакция «Поэтики» Кампанеллы представляет собой вполне самостоятельное сочинение и является окончательным вариантом, выражающим взгляды мыслителя иа проблемы поэтического искусства. Она находит аналогии в других сочинениях философа, в частности в его натурфилософских трактатах, в «Метафизике», в коммунистической утопии «Город Солнца» и в собственном поэтическом творчестве Кампанеллы.

Oma tuntuimas teoses visandab Campanella ideaalriigi, mille kodanikud elavad omalaadses kommuunis: eraomandit seal ei tunta, kõik tööd tehakse ära ühiselt ning igaüks saab pidada ametit, „mille peale tal kõige rohkem soont ja hakkamist on“. Ridade vahele on mõistagi pikitud ka kriitikat autori kaasaegsete elukorralduse ja tol ajal valitsenud mõtteviiside pihta. Campanella lootis, et Päikeselinna-sarnast ideaalriiki on võimalik ka tegelikkuses ellu kutsuda, ja eri vahendeid appi võttes prooviski ta seda korduvalt teha. Tema katsed olid küll määratud läbikukkumisele, ometi leidsid mitmed tema ideed hiljem edasi arendamist, need oli eeskujuks…